به گزارش دیباچه، ناصر چشم‌آذر، درباره "حبیب محبیان" گفت: من حدودا بین سیصد تا چهارصد آهنگ تنظیم کرده‌ام که از این تعداد ۵ قطعه را برای زنده‌یاد "حبیب" تنظیم کردم اما متاسفانه به دلیل مشغله ذهنی بسیار زیادی که در حال حاضر دارم اسامی و فضای آن آثار را به خاطر نمی‌آورم.

این آهنگساز و تنظیم‌کننده در ادامه افزود: سابقه آشنایی من با "حبیب" از طریق وارطان آوانسیان مدیریت هنری شرکت آونگ به قبل از انقلاب بازمی‌گردد. به پیشنهاد آقای آوانسیان تعدادی از آثاری را که قرار بود "حبیب" بخواند برای تنظیم به من واگذار کردند و این آغاز آشنایی من با ایشان بود.

وی همچنین عنوان کرد: سبک "حبیب" ترکیبی از راک و پاپ ایرانی بود. البته من واژه پاپ را در مورد موسیقی ایرانی جایز نمی‌دانم و بیشتر می‌پسندم از واژه "مردم پسند" استفاده شود. سبک موسیقی ایشان مردمی و پایپیولار بود؛ و از آنجا که گیتاریست توانمندی محسوب می‌شد موسیقی‌اش نیز تلفیقی از موسیقی راک و موسیقی روز با محوریت گیتار بود.

ناصر چشم‌آذر همچنین درباره استقبال مردم از شیوه کار حبیب محبیان گفت: تا آنجا که من به خاطر دارم آهنگ "من مرد تنهای شبم" در زمانی که منتشر شد به اصطلاح عامه، واقعا منفجر کرد. این کار با استقبال اکثریت مردم روبرو شد و بیشتر مردم این آهنگ را واقعا دوست داشتند. دلیل این استقبال از کار حبیب هم شاید به دلیل صدای وحشی و خاص او بود؛ حبیب به واقع صدای باز و فراخی داشت که مثال زدنی بود.

این موسیقیدان همچنین افزود: ما پیش از حبیب هیچ صدایی که نزدیک به صدای ایشان باشد نداشتیم و همین خودرویی و حرکت‌های شخصی ایشان و فرم و سبک خوانندگی‌شان به گونه‌ای بود که برای مردم جذاب می‌نمود؛ در واقع پیش از ایشان هیچ خواننده‌ای نزدیک به جنس صدای حبیب نداشتیم. به خصوص وسعت صدای حبیب بسیار جالب توجه بود و می‌توانست در اوج خوانندگی کند.

وی در ادامه عنوان کرد: پیش از انقلاب در این گونه سبک‌های مردمی تنها کسی که صدای اوج خوبی داشت و در بخش اوج هم خوانندگی می‌کرد ابی بود؛ ولی با ورود حبیب به این عرصه همه متوجه شدند که می‌شود از ابی هم بالاتر خواند.

چشم‌آذر درباره جایگاه حبیب محبیان در حوزه موسیقی پاپیولار ایران گفت: حبیب جزو خوانندگان درجه یک موسیقی مردمی ایران محسوب می‌شد. ایشان با اجراهای موفقی که داشت به جایگاه بسیار خوبی در موسیقی پاپیولار ایران دست پیدا کرد. بعد از انقلاب هم ایشان فعالیت‌هایشان را در امریکا ادامه داد و چند قطعه بسیار موفق هم منتشر کرد که با اقبال بسیار جالب توجهی روبرو شد.

این آهنگساز و تنظیم کننده در ادامه افزود: یکی از موفق‌ترین آثار بعد از انقلاب حبیب قطعه "مادر" محسوب می‌شود که بسیار برای مردم ما جذاب و خاطره‌انگیز است.

وی همچنین عنوان کرد: بعد از انقلاب من دیگر هیچ دیداری با حبیب نداشتم تا اینکه دو سه سال قبل دست تقدیر ما را دوباره به هم رساند و در شب جشن موسیقی ما دیدارها را تازه کردیم. این دیدار با بیش از سی سال فاصله اتفاق افتاد و متاسفانه کمی بعد هم حبیب را از دست دادیم.

ناصر چشم‌آذر درباره منش اخلاقی حبیب محبیان گفت: حبیب بسیار انسان معتقد و سالمی بود و به همین خاطر هم مردم کشورمان او را تا این حد دوست داشتند و صدایش به دل می‌نشست.

حبیب در ۴ مهر ۱۳۳۱ در شمران تهران به‌دنیا آمد. در خانوادهٔ او، برادرانش نیز به موسیقی علاقه داشتند اما تنها خود حبیب به موسیقی حرفه‌ای روی آورد.

با وجود تمایل سایر برادرانش به ویولن، علاقهٔ او از ابتدا به گیتار بود. دوران نوجوانی حبیب مصادف با پیدایش گروه بیتلز در دهه ۶۰ میلادی اروپا شد و همین موضوع علاقهٔ بیشتر او به موسیقی را پدید آورد. با پذیرفته شدن در آزمون صداوسیما، زیر نظر مرتضی حنانه به فراگیری اصول و تدابیر آهنگسازی روی آورد.

حبیب بعدها توانست به‌عنوان خواننده در تلویزیون استخدام شود. او بعد از ۲ سال از استخدام در رادیو و تلویزیون به خدمت سربازی رفت و در آنجا نیز خواننده باشگاه افسران بود. حبیب پیش از انقلاب با انتشار آثاری چون "من مرد تنهای شبم" به شهرت رسید و سه سال پس از پیروزی انقلاب به آمریکا مهاجرت کرد تا فعالیت‌های موسیقایی‌اش را خارج از ایران ادامه دهد.

بعدها در سال ۱۳۸۸ حبیب به ایران بازگشت اما تا زمان درگذشت‌اش در ۲۱ خرداد ۱۳۹۵ اجازه انتشار آلبوم و برگزاری کنسرت پیدا نکرد.